Meer dan eens per jaar kruipen de hanen en de kippen van de wandelclub bijeen voor een avond plezier. De reden doet er eigenlijk niet toe maar als’t dan toch moet: laat het dan deze keer Nieuwjaar zijn.

Met een 40-tal waren we, in de Schuttersveste in Rillaar. En we waren niet alleen. In dezelfde zaal was er ook nog een internationaal en interraciaal trouwfeest, en een feest van een meute jong geweld (verdere groepsnaam onbekend, een ‘meute’ volstaat). Kortom, alle geuren en kleuren waren present.

De ontvangst begon goed met een glaasje schuimwijn (of aanverwante alternatieven). De zaal zat al vol, en een batterij personeel zorgde voor de gesmeerde gang van zaken, met de glimlach. Iedereen was blij om elkaar weer te zien. Voor sommigen was het toch al wel een halve dag geleden . De ene kuste al enthousiaster dan de andere, de andere zijn pollekes waren minder klam dan die van de ene, de ene was al wat geparfumeerder dan de andere, maar alleman was er in relatief goede gezondheid en met de beste ingesteldheid om er een feestje van te maken.

Hors d’oeuvres, amuses-gueules ofte ‘iet voor bij de champagne’ werden rond gebracht in mooie mini mini mini soep-terrinekes, of op van die lepels met een krul in. Het grappige aan die terrinekes is dat ze het blad sla en zo er altijd gemakkelijk in krijgen, maar dat als je met je vorkje probeert van dat op een menswaardige manier op te eten, dat blad sla meestal alle kanten er uit springt, de cocktailsaus in het haar van je buurman gaat wonen, en je je uiteindelijk afvraagt wat je nu gegeten hebt, want er zat wel degelijk iets tussen de sla en de cocktailsaus. Sommigen dachten ook dat de paté met veenbessen op een blaadje witloof geserveerd was, en kwamen dan tot de vaststelling dat het witloof verdacht naar karton smaakte.

In volle vaart bedienden de garçons en garçonettekes (of is dat serveuses ?) de ongeveer tweehonderd aanwezigen met witte of rode wijn, cola, cola-light, bier en water (all-in formule) en brachten vervolgens de voorgerechten aan de tafels. Bij de wandelclub waren ze goed voorbereid, als immer, en legde Hare Voorzitterlijke Hoogheid Marianne kleine kaartjes met wat ieder op voorhand gekozen had op de tafels, wat de bediening erg makkelijk maakte. Pasta met basilicum , meloenbolletjes en ganda ham, carpaccio van ossehaas met parmezaan, of een kruidenslaatje met fijne curryvinaigrette en scampi 's.

Tussenin liet men voldoende tijd voor een plaspauze (in ‘t Latijn: tempus pissendum), een sigaretje in de taverneruimte (buiten was het écht te koud zullen ze gedacht hebben), of om nog wat kussen uit te delen, of gewoon om het voorgerecht te laten zakken. Het hoofdgerecht kwam met de zelfde efficiëntie voor onze neuzen te staan: kalfsschoudergebraad in een romig pepersausje met kroketten, bedje van wokgroenten met scampi 's in een pernod badje en kroketten, of kalkoenfilet met champignonroomsaus en kroketten, en extra kroketten, en extra scampi’s, en extra kalkoen, en extra vanalles en nog wat. Lekker. En opnieuw werd de drank vlotjes aangevuld.

De muziek werd aangezet, op een laag volume, en er kwam al flink wat beweging in de zaal. Het rumoer zwol aan, de danslustigen begonnen al met hun benen te dabberen, de taverne leek ondertussen al op een plaatselijke mistbank met al die dampende paffers, en links en rechts werden de eerste tekenen van alcoholoverdaad zichtbaar.

Tafel per tafel werden we uitgenodigd om ons te te laten gaan op het overdadige dessertenbuffet met tiramisu, chocomousse met rode bessen, pannekoeken, ijs uit een echte antieke kreimkar, fruitschalen, bavaroikes, en nog veel meer.

En dan ... le moment suprême ... de openingsdans van het huwelijkspaar. Onder luid applaus en op de tonen van ‘Du’ (bist alles) speelde de dj een paar trage nummers en danste ook uw webcharel met zijn madam op de tonen van ... godgeklaagd ... André Hazes’ ‘Ik geloof in jou’. Amper enkele nummers later zat er al een bende te Marie-Louise-n op de dansvloer, en werden de klassieke noten omgezet in technobeats van o.a. Milk Inc en een paar oudere hits in het dansgenre, maar even goed kwamen sfeermakers aan bod zoals Michel Sardou’s “Les Lacs du Connemara”, waarbij iedereen overigens met zijn serviette begon te zwaaien als zot (raar volkje, die Galliërs).

De bediening zette ook nog eens feesthoeden op de hoofden van de zittenblijvers, verdeelden slingers en confetti, en het feest had nu stilaan meer weg van carnaval. Maar het moet gezegd, op amper een half uur tijd was iedereen volle bak aan het fuiven. We waren amper de klok van middernacht gepasseerd.

Bij de Old Timestappers werden feestpruiken opgezet, foto’s getrokken die later nog lang tot de verbeelding zullen spreken (en door sommigen uit de herinnering willen gewist worden). Dimi liep rond met een serviette op zijn hoofd, Carlos leek op een desperado, en Luyckxske op een travestiet. Celia liet iedereen weten dat zij de sheriff was. Jan VTM, in kostuum, had wat weg van een kerstboom, en den Dizze maakt van een hoedje en wat linten een bizar kunstwerk op zijn hoofd.

Iedereen stond te shaken, hing gelijk een echte vent pinten te hijsen aan de toog, of kwam bij in de taverne (met een sigaret en sterke verhalen over een uitstap naar Oostenrijk, het eigen leven van donsdekens, lege schnappsglazen voor de slechtzienden onder ons, straffe buschauffeurs, of over de schoonheid van een vlucht ganzen in het barre winterlandschap (de drank was aan zijn eerste slachtoffers begonnen, denk ik, en voor de details had u er maar bij moeten zijn, pech voor u).

De webcharel en zijn madam waren al redelijk vroeg de pist in omdat we na een drukke week aan het eind van ons Latijn (weeral) waren, mijn nekblessure begon op te spelen, en mijn teergeliefde eega de dag erna nog moest werken. Wie echter nog sappige details kent, sture ze door en ze krijgen hier een plaatsje.

Het is weer voorbij ... dit jaar. De formule van de Schuttersveste was alleszins geslaagd. Een fijn feestje. Zoals de Old Timestappers altijd wel weten te bouwen ...

Update 1: Naar verluidt zijn ze nog met zo’n 20 zombiekes blijven doorfeesten in ons lokaal in ‘t Rozenhof in Veltem ... tot 7u00 ‘s ochtends. ‘t Zal schoon geweest zijn.

Tags: feest